Architektura

Kultura Łużycka - kultura archeologiczna środkowej i młodszej epoki brązu oraz wczesnej epoki żelaza , występująca głównie na ziemiach polskich oraz przyległych do nich obszarów w innych państwach. Należy do kręgu kultur pól popielnicowych [ , do którego kwalifikuje się między innymi ze względu na formę pochówku ciałopalnego w popielnicach zakopywanych w ziemię. Występowały w niej zarówno osady otwarte, jak i zamknięte, do których zalicza się osadę w Biskupinie . Natomiast wszystkie grupy kultury łużyckiej charakteryzują się z tym samym modelem gospodarki oraz względnie zbliżonym modelem struktur osadniczych.  Termin kultura łużycka został stworzony w drugiej połowie XIX wieku przez niemieckiego patologa , antropologa i prehistoryka Rudolfa Virchowa . Początkowo nazwa ta służyła jedynie do oddania zjawisk występujących na obszarach Łużyc , gdzie na przełomie epoki brązu i wczesnej epoki żelaza, pojawiły się cmentarzyska składające się z grobów popielnicowych.  

W polskim średniowieczu doniosłą rolę odgrywały fortyfikacje stałe, które w wielu wojnach toczonych przez Piastów i Jagiellonów wykazały swą przydatność militarną jako dzieła doskonale opanowanej sztuki budowy umocnień drewniano-ziemnych. Grody pełniły w Polsce różne funkcje - twierdz nadgranicznych, refugiów dla ludności czy siedzib władcy. Wznoszono je nadając im najlepsze walory obronne. Na Niżu Polskim naturalnym czynnikiem powiększającym obronność grodu była woda - rzeka, jezioro czy moczary. We wczesnym średniowieczu podstawowym materiałem do budowy grodów były drewno i ziemia (piasek, glina, żwir) uzupełniane luźnymi kamieniami.

Kraków po lokacji Przywilej  lokacyjny  Krakowa został wydany przez Bolesława Wstydliwego z udziałem jego matki  Grzymisławy  i żony  Kingi  we wsi  Kopernia . Zadecydowano w nim o ustanowieniu gminy miejskiej w Krakowie rządzącej się zasadami  prawa magdeburskiego .

Historia Architektury miasta Kraków Osada Okół We wczesnym okresie, główne życie Krakowa  oraz działalność handlowa miały miejsce na Okole.  Było to podgrodzie obwarowane umocnieniami drewniano-ziemnymi. Na jego terenie znajdowały się: domy mieszkalne, kościoły, dworki, zakłady rzemieślnicze i handlowe. Okół, najprawdopodobniej posiadał ratusz oraz drewniane hale w których odbywał się handel suknem czyli sukiennice. Na podstawie zachowanych reliktów w piwnicach istniejących budynków, możemy się domyślać, iż biegły one wzdłuż dzisiejszej ulicy grodzkiej od Placu Marii Magdaleny do ulicy Poselskiej. Osiami Okołu były ulice Grodzka i Kanonicza.