Architektura

                Lata 1902-1914 to okres kiedy modernizuje się stare fort artyleryjskie. Dzieło 44 zostaje doprowadzone do standardu fortu opancerzonego, natomiast na wszystkich pozostałych obiektach tej klasy modernizowane są kaponiery poprzez przebudowę profilu strzelnic, obiekty 45, 48 i 49 otrzymują wzmocnienia strukturalne schronów głównych.  Natomiast obiekty z prostą szyją sponsony dla broni maszynowej. Na forcie 38 wylano dodatkowe płyty żelbetonowe, na 49 i 52 ściągnięto nasypy ziemne pod wspomniane płyty, niestety, ze względów finansowych nigdy nie zostały wylane. Podjęto również decyzję o likwidacji pierwszego pierścienia i przejęcia jego funkcji przez drugi pierścień. W latach 1907-1909 szańce FS (4, 5, 8, 10, 14) były przebudowywane na międzypolowe forty piechoty rdzenia. W roku 1903 zostaje wybudowany szereg bliźniaczych baterii stałych opatrzonych schronami w poprzecznicach na północno-zachodnim froncie twierdzy.

Historia Historia fortyfikacji krakowskich sięgają okresu prehistorycznego. Badania archeologów i historyków ukazują relikty drewniano - ziemnych umocnień Wawelu i przy zamkowych osad, od chwili lokalizacji miasta w 1257 roku połączonych w całość. Do chwili obecnej zachowały się jedynie fragmenty średniowiecznych murów miejskich i zamkowych, w różnych pozostałościach reprezentowane są umocnienia nowożytne z nowych etapów dziejów miasta - królewskiej stolicy. Ostatni akt dziejów Rzeczypospolitej Obojga Narodów pozostawił trwały ślad w postaci kleszczowego frontu murów na Wawelu, choć znikły polowe umocnienia Tadeusza Kościuszki. Potem nastąpiła "noc zaborów". Po epoce napoleońskiej układ granic ustalił kongres wiedeński w 1815 roku, przyjmując dla Krakowa z najbliższymi okolicami status Wolnego Miasta pod kontrolą Prus, Austrii i Rosji. Kres jego istnienia spowodowała interwencja zbrojna tych mocarstw w 1846, która nastąpiła w związku z Powstaniem Krakowskim, wyprzedza