Przejdź do głównej zawartości

SYSTEM FORTOWY- GRUPOWY

SYSTEM FORTOWY- GRUPOWY

System ten zapoczątkowano około 1885 roku, był on odpowiedzią na rosnące doskonalenie sil zbrojnych, występowały już nie tylko działa i pociski, ale także moździerze i różnego rodzaju karabiny.

GŁÓWNE ZAŁOŻENIA SYSTEMU OPIERAŁY SIĘ NA TYM IŻ  z jednego standardowego rodzaju fortu wykształca się grupa współdziałających dzieł, która dopiero może sprostać coraz bardziej zróżnicowanym funkcjom obrony. Tak powstają najpierw grupy forteczne złożone z dzieł różno zadaniowych i baterii, potem zaś grupy warowne (ok. 1900) będące skupiskami już nie fortów, lecz różnych organów obrony wokół jednego fortu głównego.






Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

ZAMKI ŚREDNIOWIECZA – SYSTEM WIEŻOWY

Zamki okresu średniowiecza Wbrew pewnym podejrzeniom, nie były wzorowane na budowlach antycznych, dokładniej rzymskim „castellum”. Różnice są widoczne na pierwszy rzut oka; podczas gdy rzymskie „zamki” były prostokątne, przecięte dwoma ulicami i opatrzone w cztery bramy, to średniowieczne budowle były nieregularne, przecięte tylko jedną ulicą i o jednej bramie. Jednakże średniowieczne budownictwo nie było zupełnie odcięte od antycznego, to ostatnie wywarło pewien wpływ na architekturę zamku średniowiecznego, gdyż to właśnie na pismach rzymskich, opisujących fortyfikację, opierali się budowniczowie twierdz. Niewiele wiadomo o budowlach zamkowych z wczesnego średniowiecza. Dopiero od XII wieku dochowało się więcej budowli i dokładniejsze opisy w źródłach historycznych oraz rycerskich poematach francuskich i niemieckich.
Czytaj więcej

System bastionowy-założenia teoretyczne

System bastionowy zaczęto stosować od drugiej połowy XVw. Wprowadzając pięcioboczny w planie taras, system ten rozwiązał teoretycznie niepokonywalny dotąd problem wyeliminowania pola martwego, czyli skutecznej obrony czół elementów flankujących. Dzięki temu zniknął ten problem szczególnie charakterystyczny dla baszt i bastei niezależnie od narysu czworobocznego, kolistego czy nawet sześcio- i więcej bocznego. Doświadczenie idące z wiekiem uświadomiło, że spośród wszystkich figur, na jakich można wykreślić rozplanowanie elementu flankującego, tylko pięciobok spełnia teoretycznie ten warunek.
Czytaj więcej

OSADNICTWO KULTURY ŁUŻYCKIEJ NA TERENIE DZISIEJSZEJ POLSKI

Kultura Łużycka - kultura archeologiczna środkowej i młodszej epoki brązu oraz wczesnej epoki żelaza , występująca głównie na ziemiach polskich oraz przyległych do nich obszarów w innych państwach. Należy do kręgu kultur pól popielnicowych [ , do którego kwalifikuje się między innymi ze względu na formę pochówku ciałopalnego w popielnicach zakopywanych w ziemię. Występowały w niej zarówno osady otwarte, jak i zamknięte, do których zalicza się osadę w Biskupinie . Natomiast wszystkie grupy kultury łużyckiej charakteryzują się z tym samym modelem gospodarki oraz względnie zbliżonym modelem struktur osadniczych.  Termin kultura łużycka został stworzony w drugiej połowie XIX wieku przez niemieckiego patologa , antropologa i prehistoryka Rudolfa Virchowa . Początkowo nazwa ta służyła jedynie do oddania zjawisk występujących na obszarach Łużyc , gdzie na przełomie epoki brązu i wczesnej epoki żelaza, pojawiły się cmentarzyska składające się z grobów popielnicowych. ...
Czytaj więcej